Ξαναχτύπησε το κουδούνι το Σάββατο 9 Ιουνίου καλώντας τους απόφοιτους να μπουν στη γραμμή να κάνουν την πρωινή προσευχή και να καθίσουν ξανά στα θρανία.
Δεν ήταν βέβαια όπως τότε, τα τότε ανέμελα γέλια έγιναν χαμόγελα, κάποια πικρά, κάποια νοσταλγικά, τα όνειρα καταλάγιασαν. Αδυσώπητος ο χρόνος άφησε τα σημάδια του, «έκλεψε» κάποιους φίλους, συμμαθητές, καθηγητές. Κι όμως υπήρχε ακόμη διάχυτο εκείνο το άρωμα ακακίας και η οσμή του αιωνόβιου κτιρίου.
Αγκαλιές, φιλιά και εις το επανιδείν, μετά από πέντε χρόνια με την ευχή να είμαστε πάλι όλοι εκεί.
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ “ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΠΙΕΡΙΑΣ”
Γ.Χ
